Czynność osteoblastyczna okostnej jest pobudzona, kość w okolicy martwego ogniska ulega więc zgrubieniu.

Inwazja ziarniny w martwe pola powoduje rewaskularyzację, co radiologicznie manifestuje się ogniskami kondensacji i rozrzedzenia utkania kostnego.

Ponieważ w okresie rewaskularyzacji mechaniczna wartość kości jest obniżona, dochodzi do linijnych, podochrzęstnych złamań, zgnieceń, co w radiogramach objawia się fragmentacją.

Leczenie w tym okresie jest szczególnie ważne, gdyż może zapobiec zmianie kształtu powierzchni stawowej i następowym zmianom zwyrodnieniowym. Z konieczności jest to leczenie objawowe, a nie przyczynowe. Sprowadza się ono do długotrwałego oszczędzania kończyny z ograniczeniem zajęć sportowych. W stawach przenoszących duże obciążenia statyczno-dynamiczne /np. biodro/ konieczne jest odciążenie realizowane przez wyciągi lub aparaty ortopedyczne.